توضیح شهرداری درباره ساخت خانه توسط چینی‌ها

در گفت‌و‌گوی کیهان با «لطف‌الله فروزنده» معاون امور مالی شهردار نکاتی درمورد عملکرد شهرداری مطرح شد که چکیده آن را ر اینجا می خوانید:

در مورد مسکن، این انتقاد وجود دارد که چرا باید چینی‌ها برای ما مسکن بسازند؟ پاسخ شما چیست؟

برداشت دوستان در این رابطه اشتباه است، کسی برای ما مسکن نمی‌سازد؛ چرا که اولاً، ما تکنولوژی صنعتی‌سازی مسکن را نداریم، صنعتی‌سازی یعنی اینکه برای ما مسکن‌هایی یکساله می‌سازند و عمر مفید آن از ۴۰ سال به ۸۰ سال می‌رسد، بنابراین باید انتقال تکنولوژی انجام شود؛ ثانیاً، منابع مالی این موضوع نیز توسط چین انجام می‌شود، چه اشکالی دارد که سرمایه‌گذار خارجی جذب کنیم؟

این یک شاخص توسعه برای کشور است؛ ثالثاً، وقتی سرمایه‌گذار چینی می‌آید، از کارگر، مهندس، مصالح و فولاد ایرانی استفاده می‌شود و پول در بخش‌های مختلف تولیدی از این طریق می‌چرخد. باید دانست که بخش مسکن، بخشی است که حداقل ۸۰ تا ۹۰ صنعت وابسته را فعال می‌کند. اکنون به همه بخش‌های خصوصی اعلام کردیم که هر کسی حاضر باشد سرمایه‌گذاری کند، با آغوش باز از او استقبال می‌کنیم، بدین‌صورت که زمین و پروانه از ما و ساخت از آن‌ها، اگرچه اکنون نیز این اتفاق افتاده است.

ضمنا در خط ۱۰ مترو، قرارگاه در حال ساخت است، خط ۸، ۹ و ۱۰ مترو نیز با مشارکت بخش خصوصی ایرانی و چینی در حال پیشرفت است، بدین صورت که بخش خصوصی ما ارز را در چین به آن‌ها می‌دهد و در کشور از ما ریال دریافت می‌کند و این فرصتی است که ما از ظرفیت سرمایه‌گذاری، مالی و تکنولوژی چین استفاده کنیم.

قرارداد‌هایی که شهردار تهران در سفر به چین منعقد کرده است، چه زمانی نمود عینی پیدا کرده و شهروندان چه زمانی می‌توانند به صورت ملموس شاهد نتایج این اقدامات باشند؟

انتظار داریم اولین تغییرات ملموس در شهر در ابتدای سال آینده اتفاق بیفتد. باید در نظر داشت که وقتی قراردادی منعقد می‌شود باید منابع مالی آن با بانک مرکزی حل شود، قرارداد نوشته شود، سفارشِ تولید داده شود، در آنجا تولید انجام شده و به کشورمان منتقل شود. به هرحال بسیار امیدواریم که طی ۶ ماه آینده اتفاقات خوبی بیفتد و بسته‌ها به کشور وارد شوند و شهروندان مزایای این قرارداد‌ها را به صورت ملموس احساس کنند.

در حال حاضر وضعیت بدهی‌های شهرداری به چه صورت است؟

بخشی از بدهی‌های شهرداری به بانک‌هاست که مهم‌ترین بدهی ماست. حدود ۱۵۰ هزار میلیارد تومان بدهی ادعای بانک‌ها بود که با جلسات متعددی که تشکیل دادیم، مشخص شد عمدتا کنسرسیوم بانک تجارت، ملی و سپه برای خط ۴ مترو دریافت کرده بودند و متاسفانه پرداخت نکرده بودند و ما وارث این بدهی‌ها هستیم. برای این موضوع مذاکره کردیم و همکاری خوبی از سوی بانک تجارت داشتیم و کنسرسیوم را از ۶۰ هزار به ۲۰ هزار میلیارد تومان رساندیم و تا آخر سال مابقی این مبلغ نیز در تلاشیم که تسویه شود.

با بانک شهر نیز تعامل خوبی داشتیم و نزدیک ۴۵ هزار میلیارد تومان به آن‌ها بدهی داریم که حدود ۱۰ هزار میلیارد را تسویه و برنامه ۱۵ هزار میلیاردی نیز تا پایان سال داریم که مابقی آن را سال آینده تسویه کنیم. همچنین با بانک صادرات درحال تسویه کامل بدهی هستیم و مجموعا بدهی شهرداری از ۱۵۰ هزار میلیارد به ۷۵ هزار میلیارد تومان رسیده است.

بخشی از بدهی‌ها نیز به پیمانکاران است که انتهای سال گذشته به پیمانکاران برات‌کارت دادیم و تسویه کردیم و امسال نیز دو تا سه هزار میلیارد تومان بدهی خود را با پیمانکاران تسویه خواهیم کرد؛ حُسن این کار نیز آن است که پیمانکاران از این طریق کار خود را از فروردین آغاز می‌کنند.

البته همیشه بدهی در شهرداری وجود دارد، اما مهم آن است که بدهی‌ها به صورت جاری باشد و عقب نیفتد. بخش زیادی از پرداخت بدهی‌ها با استفاده از ابزار‌های مالی نوین است و سال آینده نیز با بورس کار می‌کنیم و کار‌های بزرگی در این زمینه رقم خواهیم زد.

وضعیت طلب شهرداری از دولت قبل و دولت فعلی چگونه است؟

تا امروز نزدیک ۱۵۰ هزار میلیارد تومان از دولت و دستگاه‌های اجرائی طلب داریم. خوشبختانه اخیرا دکتر زاکانی به رئیس‌جمهور نامه‌ای فرستادند و ایشان نیز به سازمان برنامه و بودجه دستور دادند که این موضوع در بودجه عنوان شود و در مجلس نیز مصوب شود؛ اعلام کردیم که این بدهی را به صورت ملک، دارایی و حواله نقد پرداخت کنند و در بخش حمل‌ونقل صرف شود. این موضوعات را احصا و مستندسازی کردیم و بخشی در وزارت اقتصاد حسابرسی شده و بخشی از آن نیز در کمیسیون ماده ۷۷ به صورت قضائی حکم صادر می‌شود و امیدواریم مشکل حل شود.

در یک مرحله به سازمان مدیریت پنج هزار میلیارد اعلام کردیم و آن‌ها نیز قبول دارند و مجوز پرداخت می‌خواهند که با دستور رئیس‌جمهور امیدواریم در مجلس نیز مطرح و تصویب شود. اکنون دستگاهی عوارض خود را به میزان ۳۰ هزار میلیارد تومان به شهرداری پرداخت نکرده است و این هزینه‌ها باید به نحوی پرداخت شود. به هرحال تلاش ما تعامل است، اگر نشد از طریق قضائی اقدام می‌کنیم و اگر باز هم نشد برایشان نیوجرسی می‌گذاریم!

یکی از مشکلات شهروندان غیر از موضوع حمل‌ونقل و آلودگی هوا، موضوع مسکن است، چطور باید این مسئله را برای شهروندان مدیریت کرد؟

مسکن یک کار تیمی است و دولت و همه دستگاه‌ها باید پای کار بیایند. نقش شهرداری این است که عمدتاً در کاهش عوارض، صدور پروانه و ایجاد مشوق‌ها تسهیلگری کند. مدلی که ما برای نوسازی بافت فرسوده ایجاد کرده‌ایم، علاوه‌بر نو شدن شهر، مشکل مسکن را نیز حل می‌کند.

زیرساخت‌های این موضوع نیز فراهم است و وزارت راه و شهرسازی باید نگاه ویژه‌ای به بافت‌های فرسوده داشته باشد و اگر متولی کار بشود و بانک‌ها را پای کار بیاورد، شهرداری نیز حتما حمایت می‌کند و در این موضوع پیشگام است.