اوایل دهه ۱۳۴۰ با گویندگی رادیو کار حرفهای خود را شروع کرد و سپس به تئاتر رو آورد.
در همان سالها به دوبله هم پرداخت و در سریال پرهوادار «بالاتر از خطر» صحبت کرد.
در نمایشهایی مثل «آنتیگون» و «از پشت شیشهها» (رکنالدین خسروی) و «آندورا» (حمید سمندریان) روی صحنه رفت.
گذشته از فیلم کوتاه «تلفن» با ایفای یکی از نقشهای اصلی آرامش در حضور دیگران عرصه جدی سینما را آزموده و آنقدر قدرتمند ظاهر شد که پس از گذشت این همه سال با اولین فیلم بلندش به یاد آورده میشود.
همچنین ثریا قاسمی در سالهای ابتدای فعالیتش در یکی از اولین سریالهای تلویزیونی ایرانی با نام «پیوند» (نصرت کریمی) بازی کرد.
با این همه او پس از حضور در فیلم ناصر تقوایی ـ که چهار سال پس از ساخت امکان نمایش عمومی پیدا کرد ـ ترجیح داد فعالیت اصلی اش را در رادیو و تئاتر متمرکز کند.
فیلم اول ناصر تقوایی علاوه بر این که در جریان سینمای تجاری ایران تجربه نامتعارفی بود، تصویر بسیار متفاوتی از شخصیت زن به نمایش گذاشت.
او برخلاف مادرش (حمیده خیرآبادی) در فیلمهای کمی بازی کرد و عمده تجربههای سینمایی اش مربوط به دهه هشتاد است.
در اوایل دهه ۷۰، ثریا قاسمی در چند برنامه تلویزیونی به عنوان مجری حضور پیدا کرد و به دکلمه اشعار شاعران کلاسیک ایرانی پرداخت.
او همچنین بازیگر نقش حاج خانم در سریال تانک خورها به کارگردانی پرویز شیخطادی، در سریال فریبا نیز به ایفای نقش پرداخته که این مجموعه نیز قرار است در آیندهای نزدیک از رسانه ملی پخش شود.
منبع: شهرآرانیوز